تعیین ارتباط پوسیدگی های دندانی و شاخص های رشدی در کودکان ۱۱ـ۹ ساله دبستان های شهر شیراز

چکیده زمینه و هدف: پوسیدگی دندانی شایع ترین بیماری مزمن دوران کودکی است که تأثیر عمیقی در سلامت فرد و جامعه دارد. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین پوسیدگی های دندان های دایمی و شاخص های رشدی در کودکان 11ـ9 ساله مدارس ابتدایی شهر شیراز بود. روش بررسی: این مطالعه مقطعی در سال 1391 بر روی تعداد 974 نفر از کودکان دبستانی 9 تا 11 ساله که به صورت تصادفی خوشه ای از نواحی چهار گانه شهر شیراز انتخاب شدند، صورت گرفت. شیوع پوسیدگی های دندانی کودکان با اندازه گیری تعداد دندان های پوسیده، از دست رفته به علت پوسیدگی و پرشده (dmft) با استفاده از استانداردهای غربالگری سازمان جهانی بهداشت محاسبه شد. وزن، قد و قد نشسته کودکان اندازه گیری شده و شاخص توده بدنی و ارتفاع پا محاسبه شد. ارتباط بین شاخص های رشدی با شاخص dmft با استفاده از آزمون های همبستگی و رگراسیون خطی بررسی شد. هم چنین تفاوت میانگین شاخص dmft بین گروه های پنج گانه شاخص توده بدنی، با آزمون آنووا بررسی شد. یافته ها: میانگین dmft برابر با 46/1±94/0 بود و ارتباط معنی داری بین dmft و شاخص توده بدنی وجود داشت (005/0=p). میانگین dmft به صورت معنی داری در کودکان دارای کمبود وزن نسبت به کودکان چاق کاهش نشان داد(027/0=p). نتیجه گیری: کودکان دارای کمبود وزن در خطر بالاتری از پوسیدگی های دندان های دایمی هستند. واژه های کلیدی: شاخص توده بدنی، تن سنجی، شاخص dmf